Temat:Zadania Kościoła.
Kościół (z greckiego ekklesia, zgromadzenie) oznacza społeczność wszystkich wierzących w Jezusa Chrystusa albo też społeczność miejscową, np. Kościół w Jerozolimie, Antiochii, Koryncie, Efezie, Rzymie.
Ta wspólnota, założona przez Pana Jezusa (Mt 16,18-19) i kierowana z Jego woli przez dwunastu apostołów z Piotrem na czele, głosi dobrą nowinę o zbawieniu wszystkim narodom. Kościół jest rzeczywistością złożoną. Składa się na nią element boski i ludzki, widzialny i niewidzialny. Sobór Watykański II mówi o Kościele, opisując jego rzeczywistość za pomocą pojęć i obrazów biblijnych, wśród których na czoło wysuwają się takie określenia jak lud Boży, Ciało Chrystusa, wspólnota. Nazywa Kościół „sakramentem zbawienia”, wskazując na analogię tajemnicy Kościoła i tajemnicy Chrystusa – wcielonego Słowa Bożego.
Tę złożoność Kościoła trzeba mieć zawsze na uwadze, by nie ujmować go zbyt jednostronnie, tzn. nie sprowadzać go do wymiarów tylko boskich czy tylko ludzkich. Założenie Kościoła jest ważnym ogniwem Bożego planu zbawienia ludzi, łącząc się ściśle ze zbawczym posłannictwem Pana Jezusa i związanym z nim współdziałaniem Ducha Świętego. Wolę ustanowienia takiej wspólnoty możemy odczytać w słowach i czynach Chrystusa. Po Jego wniebowstąpieniu i zesłaniu Ducha Świętego będzie ona kontynuować Jego zbawczą misję. Istotne przymioty Kościoła to: jedność, świętość, katolickość (powszechność) i apostolskość. W pełni wcieleni są do niego ci, którzy całościowo przyjmują jego naukę i ustanowione w nim środki zbawienia oraz pozostają we wspólnocie z papieżem i biskupami. Nazwą „kościół” określa się też budynek, w którym gromadzi się wspólnota wierzących.
Pierwsi chrześcijanie zbierali się na modlitwę i Eucharystię w domach prywatnych lub przy grobach męczenników. Dopiero gdy skończyły się prześladowania, zaczęto budować osobne pomieszczenia dla zgromadzeń liturgicznych. Sobór Watykański II stwierdza, że słowo „kościół” stosuje się zarówno do ludu „zjednoczonego jednością Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (KK 4), jak i do budynku, w którym społeczność chrześcijan gromadzi się, aby słuchać słowa Bożego i celebrować Eucharystię. Nowo zbudowany kościół powinno się uroczyście poświęcić.
Możemy więc mówić o różnych stopniach (kręgach) przynależności do Kościoła: Zdanie: „Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony” oznacza, że ktokolwiek usłyszy Dobrą Nowinę o zbawieniu przez Jezusa Chrystusa i jest głęboko przekonany o jej prawdzie, powinien, nie oglądając się na wszelkie wewnętrzne lub zewnętrzne opory, przypieczętować swoją wiarę chrztem i w ten sposób przyłączyć się do wspólnoty uczniów Jezusowych – Kościoła. Kto by tego nie uczynił albo kto raz należąc do Kościoła, opuściłby go dla jakichś ludzkich względów, ten naraziłby się na utratę wiecznego zbawienia. Pomyśl „Kościół katolicki to nie muzeum ze starożytnymi eksponatami. Jest on pierwotnym źródłem, które dostarcza wody dzisiejszym pokoleniom, tak jak gasiło pragnienie poprzednich”.